Радио Онегаборг
        

ОБЩЕСТВО ДРУЗЕЙ КАРЕЛЬСКОГО ЯЗЫКА

Новости О сайте Карельский язык Литература Спорт Аудио Ссылки Контакт
Tänäpäi on pyhäpäivy, 5. pakkaskuudu 2025


Karjalan bibliotiekku



Biiblien kiänändyinstituuttu IISUSAN ELAIGU (1994)


Iisus opasti meidy nenga molimahes:

Meijän Tuatto, kudai olet taivahas!
Anna sinun nimie pietäh pyhänny,
anna tulou sinun valdukundu,
anna tulou tovekse sinun tahto muan piäl,
kui se tulou tovekse taivahas.
Anna meile tänäpäi meijän jogapäiväine leiby.
Prosti meile meijän riähkät,
kui myö prostimmo niile,
kuduat meile pahua luajittih.
Älä anna meile puuttuo muaniteltavakse,
a piästä meidy pahas.
Sinulhäi on valdukundu,
vägi da kunnivo ilmazen ijän.
Amin.

Jevangelii Matfien mugah 6:9-13.



IISUSAN ROINDU

Konzu neičyt Marija vuotti lapsensuandua,
hänen ukolleh Josifale, kudai oli kirvesmiehenny,
pidi lähtie akanke Nazarietaspäi Viflejemah, ku sie
otettih kirjoih rahvastu. Matku kesti mondu päiviä.
Viflejemah oli kirjale pandavakse kerävynnyh äijy
rahvastu; Josif da Marija nikus ei voidu löydiä
yösijua. Pieni yöbymistaloi oli täbitävvikkäine. Vaiku
žiivatan huonuksis hyö löyttih ičelleh sija levon al.
Sie rodihes Iisus. Äbäzöijen Marija kabaloičči hänen
lämmih ripakkoloih da pani soimeh, kus lapsel
oli hyvä olla.
Iisusan roindupäivän mustokse pietäh nygöi Rastavua.



PAIMOIT KUMARDELLAHES
IISUSALE JALGAH

Sinäpiän, konzu rodihes Iisus, ei loitton oldih
paimoit paimendamas lambahii. Ku pimeni, paimoit
dogadittih taivahal enne nägemättömän suuren valgien.
Sen jälgeh heile ozuttihes anheli da sanoi, ku
hyö ei pöl'l'ästyttäs, häi toi hyvän viestin: vastevai
on rodinuhes lapsi, Iisus Hristos, Piästäi.
Silkeskie, kuni anheli saneli heile tädä, tuli äijy
muidu anheliloi, kuduat pajatettih yhty samastu
ilosanomua Iisusan roindah näh. Paimoit kiirehel
lähtiettih Viflejemah, löyttih Marijan, Josifan da
Iisusan. Hyö ellendettih, mittumas suures viestis oli
pagin. Järilleh karjah astujes hyö kiitettih da
yllendettih Jumalua.




PÄIVÄNNOUZURANNAN TIEDÄJÄT
KUMARDELLAHES IISUSALE

Sil algua, konzu Viflejemas rodihes Iisus,
päivännouzumualoispäi tuli Jerusalimah tiedäjii Iisussua
eččimäh. Hyö sanottih:
- Myö näimmö hänen tiähten, tulimmo hänele
kumardamahes.
Tiedäjät paistih Iisusah näh, se ku häi olis
jevreilöin kuningas. Ku Irodu-kuningas kuuli tämän
paginan, hai pöl'l'ästyi da rubei duumaiččemah:
konzu Iisus kazvau suurekse, häi voihi hiädiä hänen
vallaspai. Irodu kučui tiedäjät iččeh luo da käski
heile hyvin tiijustua kai da sanuo hänele, ku
löyttäneh Iisus-lapsen. Sen jälgeh tiedäjät lähtiettih
tiähtie noudajen kohti Viflejemua.
Konzu hyö tuldih sinne, tiähti azetui karjusuojan
piäle. Tiedäjät mendih sydämeh i löyttih Iisusan,
kudai magai soimes.




PÄIVANNOUZURANNAN TIEDÄJÄT
TUVVAH LAHJUA

Ku tiedäjät dogadittih Iisusan, hyö langettih
polvilleh i kumarduttih hänele jalgah. Hyö tuodih
pienele Iisus-kuningahale lahjakse kuldua, luadanua
da smiirnua.
Kodimatkah lähtijes hyö sovittih kierdiä se kohtu,
kus eli Irodu, sikse ku ei uskottu häneh. Hyö tuldih
omale rannale tostu dorogua myö.
Irodu suutui, konzu tiijusti, tiedäjät ei tahtottu
tulla järilleh hänellyö da sanella Iisus-lapseh näh.




PAGO JEGIPTAH

Irodu arbaili, kui vois Iisussua tappua. Jälgimäi
hänele tuli mieli työndiä omassah saldatat Viflejemah
tappamah kaikkii alle kaksivuodizii brihaččulapsii.
Irodu uskoi, Iisusgi roih heijän keskes. Sit enämbi ei
pidäs varata sidä, ku suurekse kazvahuu Iisus roihes
kuningahakse. Päivännouzurannan tiedäjien sanat ei
annettu Irodale rauhua.
Sinny samazennu yönny unis Josifalluo tuli anheli,
kudai saneli tulijas pahas ruavos. Häi saneli Josifale,
midä tahtou vihoissah luadie Irodu-kuningas, da
käski Josifale da Marijale kiirehel lähtie lapsenke
Jegiptah. Mugai lähtiettih peitoči Josif da Marija
lapsenke Viflejemaspäi da rauhas piästih Jegiptah.
Konzu saldatat tuldih Viflejemah, Iisussua jo sie ei
olluh. Häi oli jo toizes muas, kus Irodu ei voinnuh
tavata händy.




IISUSAN LAPSUSAIGU

Irodan kuoltuu Iisusal sai varuamattah tulla
omale rannale. Josif da Marija yhtes Iisusanke tuldih
Nazariettah. Nenga Nazariettu rodih Iisusan omakse
linnakse.
Sie häi kazvoi i opastui tuattah Josifan ruadoh:
hänes rodih hyvä kirvesmies. Roindukohtan da
ruavon mugah Iisussua toiči sanotah "Nazariettalaine
Iisus", "kirvesmies" libo "kirvesmiehen poigu".
Biiblii meile vähän sanelou Iisusan lapsus- da
nuorusaijois. Jevangelielois vai muanitah, kui
Iisus-lapsi kazvoi, hänele liženi igiä da älyy, da kui häi
ainos oli Jumalan armolois.
Muite Biiblies sanellah Iisusan nuorusvuozih näh
vai yksi kerdu. Iisus sil aigua oli kaksitostuvuodine.




IISUS JUMALANKOIS

Konzu Iisusale täydyi kaksitostu vuottu, Josif da
Marija lähtiettih hänenke omassah Nazarietan
linnaspäi Jerusalimah äijänpäivän pruazniekale.
Pruazniekan loppuhuu kaikin lähtiettih järilleh
pitkäh kodimatkah. Iisussua ei nägynyh, i Josif da
Marija arbailtih händy matkuamas omahizien da
tuttavien joukos. No konzu hyö azetuttih yökse,
Iisussua ei löydynyh nikus. Marija da Josif muga
pöl'l'ästyttih, ga kiänyttih uvvessah Jerusalimah
händy eččimäh. Jälgimäi Iisusan löydähyy hyö
ihastuttih da kummeksittih sidä. kui Iisus pagizi
jumalankois vagavii paginoi opastajienke. Marija
čakkai Iisussua, ku häi pöl'l'ätti heidy da toi pahua
mieldy. No Iisus sanoi vastah:
- Työ ettogo tiedänyh, minule pidäy olla omani
tuatan talois?




IISUSSUA OPITAH VEDELLÄ PAHAH

Meni vähäine aigua i Iisus lähti koispäi
sanelemah rahvahale ilosanomua da piästämäh
voimattomii. Häi meni elämättömih kohtih loitos
rahvahaspäi. Sie ei olluh nikedä. Iisus, näit, tahtoi
olla yksinäh, ku häi varustelihes sih, mi vuotti händy
ielpäi.
Ku Iisus oli pyhitännyh elämättömäs kohtas
n'ellikymmen päiviä da yödy, hänele rodih n'älgy.
Sit tuli hänellyö pahahvedelii, kudai opii kaikelleh
myvvitellä händy muuttamah kivii leiväkse, kudamien
syödyy pakkus n'älgy. Toizel kerdua pahahvedelii
sanoi Iisusale: "Ku vai noudanet minun
n'evvoloi, sinus roihes muailman vägevin valdumies."
No Iisus pyzyi lujannu hengel dai taval.
- Oikkuo iäre minuspäi, sanoi häi pahahvedelijäle.
- Minä kuundelen vaiku Jumalua, omua Taivahallistu
Tuattua.




IISUS KUČČUU OPASTUJII

Terväh sen jälgeh, ku Iisus algoi opastua
rahvastu, häi kučui iččeh luo kaksitostu hengie,
kuduat ainos oldas yhtes hänenke.
Yhten kerran Iisus astui Galileinjärven randua
myöte da nägi kaksi kalaniekkua laskemas verkoloi.
Yhty kučuttih Simonakse, a toine oli hänen velli,
Andrei.
Konzu hyö laskiettih järveh suuri verko, Iisus
sanoi heile:
— Astukkua minule peräh, minä luajin teidy
moizikse kalaniekoikse, kuduat tuvvah ristikanzoi
Jumalan valdukundah.
Miehet kerras jätettih verkot i venehet da
lähtiettih Iisusale peräh.
Vähän aijan mendyy tuli Iisusale vastah Matfei-
nimelline mies, kudai keräi maksuu linnah tulijois.
Hänelegi Iisus sanoi:
— Astu minule peräh.
Matfei jätti kai da lähti Iisusanke.




IISUSAN ARBAVUSPAGINAT
DA KUMMEKSITTAVAT RUAVOT

Kolme vuottu Iisus käveli Juudies da Galileis,
pagizi rahvahanke. Händy kuundelemah kerävyttih
suuret joukot rahvastu, ku Iisusan sanois oli
kummeksittavu vägi.
Erähän kuulužan paginan Iisus pidi mäil. Sentäh
tädä paginua sanotah Mägipaginakse. Täl kerdua
Iisus pagizi Jumalan valdukundah näh. Iisus algoi
Mägipaginan nenga:
Ozakkahat ollah omassah hengel köyhät:
heijän on taivahan valdukundu...
Ozakkahat ollah net, kel on toven n'älgy da
juotatus:
heidy syötetäh...
Ozakkahat ollah armollizet,
hyö ičegi suajah armuo.
Ozakkahat ollah net, kel on puhtas syväin:
hyö suajah nähtä Jumalua.
Iisus opasti nenga: "Suvaikkua omii vihuajii da
pangua malittuu vihaniekoin puoles... Midä työ
vuotatto ičelles rahvahaspäi, luajikkua sidä heilegi..."
Rahvahien opastajes Iisus saneli arbavuspaginoi.
Niilöis häi saneli Jumalah da ilmanigäzeh elokseh
näh.
Iisus piästi voimattomiigi. Ku tämä tiedo levii
rahvahan keskeh, hänellyö tuodih voimattomii
piästettäväkse. Sentäh Iisusas ymbäri ainos pyörii
äijy rahvastu.
Erähih hänen arbavuspaginoih da kummeksittavih
ruadoloih näh voitto lugie täs kniigas.




KAVONNUH LAMMAS

Iisus saneli ylen äijän arbavuspaginoi. Yksi kaikis
enimäl suvaittavu arbavuspagin on kadonnuoh
lambahah näh.
Erähiči paimendusmual oli lammaskarju. Yksi
lammas eroi karjas, oikkoni muga loitos, ga yöksyi.
Paimoi kerras jätti karjan da iče lähti eččimäh
kavonnuttu lammastu.
Häi löydi lambahan da selläs kandoi sen kodih.
Häi oli hyväs mieles, ku löydyi kavonnuh lammas.
Iččiedäh Iisussua, tämän arbavuspaginan sanelijua,
sanotah Hyväkse Paimoikse.




KOINHÄVITTÄI POIGU

Toizel kerdua Iisus saneli arbavuspaginan brihah
näh, kudai tahtoi lähtie iäre koispäi da mennä
elämäh loittozeh muah.
Häi pakičči tuatal omua kodivuittii da lubua
lähtie koispäi. Tuattah oli sidä vastah, no yksikai
andoi hänele d'engat. Poigu lähti matkah.
Vierahas muas briha terväh pidi kai d'engat.
Hengen pidiekse hänele pidi mennä poččiloi paimendamah.
Toiči hänel oli moine n'älgy, ga olis syönnyh
syömizii, kudamii annettih poččiloile.
Jälgimäi häi rubei mustelemah omuadah kodii, kus
oli hyvä eliä. Häi šuorii lähtemäh järilleh kodih da
pakiččemah tuatal prosken'n'ua. Konzu tuattah nägi
poigua kodih tulemas, häi juoksi poijale vastah.
Tuattah muga ihastui, ga luadii poijalleh, kuduadu jo
piettih kuolluonnu, suuren pruazniekan.




PEHMEISYDÄMELLINE SAMARILAINE

Yhten kerran Iisus saneli arhavuspaginan mieheh
näh, kudai lähti matkah yksinäzele mägidorogale.
Matkal rozvot tuldih häneh käzin. Hyö kiškottih
hänel kai d'engat da jätettih händy virumah dorogale.
Mies oli äijäl satatettu, häi ei voinnuh nigo
liikkua, nigo lekahtuakseh.
Hänes siiriči dorogua myö astui pappi, sit vie eräs
jumalankoin käskyläine, no nikudai ei azetunnuh
auttamah satatetule. Sit tuli sih muugalaine Samarien
linnaspäi. Nähtyy muasvirujan da gor'ua tirpajan
ristikanzan samarilaine azetui da sidoi hänen kibiet
kohtat. Sit häi nosti hänen omassah oslan selgäh i toi
yökse lähimäzeh yöbymistaloih. Häi vie kai maksoi
ižändäle palkan, ku tämä piästäs satatetun tervehekse.
Iisus tahtou sanuo tämän arbavuspaginan kuundelijoile,
ku hyö oldas pehmeisydämellizet toine tostu
vaste, semmite niilöi vaste, kuduat tirpetäh gor'ua.





KYLVÄI

Juudien muadu kierdäjes Iisus puaksuh nägi, kui
rahvas kylvetäh omiidah peldoloi. Hyö käveltih
ielleh-järilleh pelduo myö i kobral l'ykittih siemenii
muah kylvinvakaspäi.
Iisus saneli arbavuspaginan yhteh mieheh näh,
kudai oli lähtenyh kylvämäh. Kylväjes hänel
siemenet kirvottih kaikenjyttymäh muah. Erähät
siemenis kirvottih kovah muah, rahvas polleteltih
jyvii da linnut n'okittih niidy. Erähät kirvottih
čaureikkoh, kus oli vähä muadu, siemenil ei olluh
vägie kazvua, mugai jiädih tovvot laihakse. Erähät
jyvis puututtih ohtoloin keskeh, kuduat salvattih kai
orahat.
— No erähät jyvis puututtih hyvähgi muah, ližäi
Iisus. — Niis kazvoi teräkäs vil'l'u.
Arbavuspagin vil'l'an kylvämizeh näh ozuttau
Jumalan sanan kylvämisty ristikanzoin sydämih.
Erähän ristikanzan sydämes sana ei piäze kazvamah
da tuomah hyvytty, no on rahvastu, kuduat otetah
sana vastah, da se auttau heile elokses.





TUULI JÄRVEL

Yhten kerran Iisus pagizi kerävynnyön rahvahanke
muga hätken, ga kai väzyi. Konzu Iisus
loppi paginan, häi omassah opastettavienke lähti
ajamah venehel Galileinjärves poikki. Matkal häi
uinoi sigieh uneh.
Kuni Iisus magai, sil aigua nouzi suuri tuuli.
Järves vezi rubei muga bauhuomah, ga Pedri da
muut venehes olijat opastujat varavuttih, a ku veneh
kuaduu da hyö kaikin upotah.
Opastujat ruttozeh nostatettih Iisussua da sanottih,
kui hyö varatah. Iisus nouzi, käski tuulele da
bauhule:
— Laimene, ole hil'l'ah!
Sil sanal tuuli laimeni, uallot pienettih. Opastujat
oldih hyväs mieles:
— Uallot dai tuuligi kuunnellah händy!




HULLATUN PIÄSTÄNDY

Eräs mies Oli muga voimatoi, ga ei voinnuh
kävellä. No hänel oli hyviä dovariššua. Yhten kerran
hyö kannettih händy sen taloilluo, kudamas Iisus
opasti rahvastu. No taloin edeh oli kerdynyh muga
äijy rahvastu, ga hyö ei piästy ni uksessah. Sit
dovarišat nostih taloin levole i kandoimil nostettih
virujua sinne. Hyö riičittih palaine levuo i heitettih
voimatoi hil'l'akkazin alah lähembäkse Iisussua. Iisus
kačoi voimattomah i nägi, kui hyö kai uskotah
häneh. Häi sanoi:
- Sinun riähkät prostitahes sinule.
Sen jälgeh Iisus käski hänele nosta kandoimilpäi
da astuo. Mies oli hämmästyksis i hyväs mieles, ku
piäzi voimattomuos da voihi luadie sidä, midä käski
Iisus.
Miehen dovarišat i kaikin kerävynnyöt sanottih:
- Täs on kummat!




RAHVASJOUKON SYÖTTÄMINE
VIIJEL LEIVÄL

Hyväl mielel rahvas kuunneltih Iisussua. Mengäh
Iisus kunne tahto, suuri rahvasjoukko astui hänele
peräh. Konzu kuundelijoi oli äijy, häi puaksuh pagizi
heijänke pihal, puhtahan taivahan al.
Yhten kerran, konzu Iisus loppi paginan, häi
duumaičči, kaikil on nygöi n'älgy, ku syöndyaigu jäi
jo loitos jällele. No kusbo nengozele rahvasjoukole
suat syömisty? Yksi Iisusan opastettavis, Andrei,
meni Iisusalluo da sanoi rahvasjoukon keskes olijah
brihaččuh näh, kudual on viizi leibiä da kaksi kalua.
Iisus otti syömizet, moliihes da käski opastujile jagua
net n'älgähizele rahvahale.
Hot sih oligi kerdynnyh viizituhattu miesty da äijy
naizii i lapsii, kaikile rodih syömisty kyl'l'äl.
Syömisty vie jäi täytty kaksitostu viršii.
Kaikin tämän kumman nähnyöt oldih ozakkahat:
kuundelijat, opastujat, brihačču da Iisus.




IISUS ELAVUTTAU KUOLLIELOIS JAIRAN
TYTTÄREN

Yhten tuatan kaksitostuvuodine aino tytär oli
äijäl voimatoi. Tuattah, kuduadu sanottih Jairakse,
oli pahas mieles.
- Pidäy vediä Iisusale viesti voimattomah näh,
sanoi häi i lähti kiirehel händy eččimäh.
Sih meni äijy aigua, ku Iisus parahite sil aigua oli
menemäs venehel järves poikki. Konzu Iisus tuli
randah, Jairu sanoi hänele:
- Kyzyn sinuu, Iisus, tule auta minun tyttärele.
Iisus lähti hänenke. Matku meni hil'l'ah, ku heis
ymbäri oli suuri joukko rahvastu. Konzu hyö tuldih
Jairan taloih, Iisusale sanottih, tyttö jo kuoli.
No Iisus meni sydämeh, astui gorniččah, kus virui
tyttö.
- Tyttö, nouze! sanoi Iisus. Tyttö kerras i nouzi
istuolleh.
- Annakkua hänele syömisty, käski Iisus.
Kai pereh - tuatto, muamo da tytär - oldih
ihastuksis.




IISUS PARANDAU RISTIKANZAN
KEZOIKOHTAL

Kerran Iisus astui siiriči yhtes kezoikohtas. Se oli
kuulužu kohtu, ku sie muaspäi nouzi parandusvezi.
Häi nägi sie miehen, kudai virui vien pardahal. Iisus
kyzyi hänel, tahtosgo häi piästä voimattomuos.
- Tiettäväine, vastai voimatoi. — No sanotah,
tämä vezi voibi auttua minun tavvis vaiku sil aigua,
konzu se kuohuu. Minä liikun muga hil'l'ah, ga
toizet ainos ehtitäh enne minuu vedeh.
Iisus käski hänele nosta, kerätä tukkuh magavussijan
da astuo. Voimatoi kerras nouzi da astui.
Konzu Iisus oli jumalankois, sih sinäpiän tuli se
samaine mies, kudai virui kezoikohtas. Vaiku
jumalankois häi tostih, se mies, kudai händy piästi,
oli Iisus.




IISUS PIÄSTÄY RISTIKANZAN
TARTUIRUVES

Iisusan aigah tartuirubi oli varattavu
voimattomus. Se oli paha taudi. Ken oli voimatoi
tartuiruvel, sille ei suannuh eliä ni kois, ni toizien
rahvahienke, ku taudi ei tartus toizih. Sentäh
tartuiruvel voimattomile pidi eliä libo yksin, libo
toizien tartuiruvel voimattomienke.
Oli yksi mužikku, kudai nägi ylen äijän gor'ua, ku
hänen joga kohtu oli tartuiruvel peitetty. Konzu häi
kuuli, Iisus piästäy voimattomii, hänele tuli mieleh,
ku olis andua tiediä Iisusale taudih näh, toinah Iisus
piästäs hänengi.
Erähänny piänny häi dogadii rahvasjoukon da
Iisusan heijän keskes. Iisus opasti Jumalan sanua da
parandi voimattomii. Mužikku meni lähembäkse
Iisussua da sanoi, kui häi uskou, Iisus voibi piästiä
hänen. Iisusale rodih žiäli händy, häi kosketti
mužikkua omassah käil.
Jo hätken niken ei kosketannuh tartuiruvel
voimattomua ristikanzua käil, ku kaikin varattih sidä
taudii.
- Puhtastu! sanoi Iisus hänele.
Mužikku kerras rodih tervehekse. Nygöi hänele sai
eliä yhtes perehen da dovariššoinke.




SUANPIÄLIKÖN KÄSKYLÄINE

Riiman rahvas, nenga sanuo, ei oldu ylen hyväntahtojat
ristikanzat. No oli yksi suanpiälikkö, kudai
oli hyvä jevreilöi dai käskyläzii vaste. Kerran yksi
suanpiälikön käskyläzis oli voimatoi. Suanpiälikkö
musti, kui Iisus piästi voimattomii kaččomattah
heijän rodu- da heimokunnan juurih.
Dai työndi häi kaksi-kolme jevreirovullistu miesty
kuččumah Iisussua käskylästy piästämäh. Suanpiälikkö
tiezi, Iisus voibi piästiä hänen abuniekan
taloih tulemattahgi.
Iisus kuundeli viestintuojii da sanoi:
- On hyvä kuulta, kui lujah Riiman saldattu
uskou. Tämän mostu uskuo ei puuttunuh nähtä ni
izrail'alazien keskes!
Iisus käski vediä viestin: käskyläine paranou.
Konzu viestinsuattajat tuldih järilleh, hyö nähtih,
suanpiälikön käskyläine oli jo terveh.




IISUS PIÄSTÄY SOGIEN

Eli sogei ristikaniu, kudai ei voinnuh ruadua, häi
istui dorogupieles da pakičči. Siiričiastujat vai toiči
annettih hänele pakičuspalaine.
Erähänny piänny häi kuuli lähenijän rahvasjoukon
iänen. Rahvahan paginois sogei tiijusti, hänes siiriči
roihes astumah Iisus, suuri rahvahan parandai.
Sogei, kuduadu sanottih Bartimeikse, rubei ylen
äijäl kirgumah Iisussua, anna häi piästäs händy.
- Ole moine hyvä! Piästä minuu! kirgui häi.
- Ole hil'l'embäh! kieltih rahvas. — Mikse sinä
nenga kirrut?
No Iisus kuuli iänen i azetui.
- Tahtozin uvvessah nähtä, sanoi Bartimei.
Vaiku Iisus kosketti händy käil, häi kerras rubei
nägemäh. Muga Iisus piästi hänen tervehekse.




IISUSAN JÄLGIMÄINE ILDAINE

Kolme vuottu Iisus käveli muadu myö da luadii
rahvahale hyvytty. Tuli aigu i häi söi omien opastettavienke
jälgimäzen äijänpäivän ildazen. Häi käski
Pedrile da Iivanale varustua pertin, kus hyö kaikin
voidas kerävyö yhteh. Konzu hyö istuttihes omil
kohtil, opastujat ruvettih kiistämäh, ken heis on
vahnin. Iisus otti käzipaikan da vezistaučan i rubei
pezemäh opastettavien pölyhizii jalgoi. Täl häi tahtoi
ozuttua heile, kui pidäy auttua toine toizele, i kui ei
pie väheksie pieniigi hyvii ruadoloi.
Sen jälgeh Iisus otti leivän, katkoi sen paloikse i
andoi opastettavile syödäväkse. Sit häi otti mal'l'an,
valoi ruskiedu viinua i andoi sen juodavakse
jogahizele vuorotellen. Opastujil rodih pahamieles,
konzu ellendettih Iisusan paginas, hyö ollah
jälgimäzel yhtehizel verol. Heil ollus vie suurembi
pahamieli, ku tiettys, kui terväh yksi heis menettäy
Iisusan.




IISUS GEFSIMANIES

Konzu loppih äijänpäivän vero, Iisus omassah
opastettavienke lähti Voipuunmäile, Gefsimanien
voipuusaduh. Sie häi sanoi Pedrile, Juakoile i
Iivanale, ku hyö astuttas hänele peräh. Sit häi jätti
heijät, a iče meni bokkah yksinäh pagizemah
Jumalanke.
Kodvazen peräs häi tuli järilleh kolmen
opastettavalluo i tabai heijät maguamas. Häi käski
heile olla jallas i moliekseh, no opastujat oldih muga
väzynyöt, ga uinottih uvvessah. Konzu Iisus
molimizen jälgeh tuli toizen kerran, häi uvvessah
tabai heijät maguamas. Nenga oli kolmandelgi
kerdua: sil aigua, kuni Iisus pagizi Jumalanke,
opastettavat muattih.
Sen jälgeh hyö dogadittih tulet, kuduat pimiespäi
lähettih heidy. Tänne tuli Iisusan opastettavu Juudu
saldatoinke da muudu rahvastu, ku ottua kiini
Iisussua. Toizet opastujat pöl'l'ästyksis pajettih.
Vähästy enne tädä Pedri sanoi Iisusale, häi
nikonzu ei menetä Opastajua. No Iisus sanoi: - Enne
ku laulau kukki, sinä kolme kerdua kieldävyt minus.




PEDRI KIELDÄVYY IISUSAS

Konzu saldatat, kuduat vardoittih jumalankodii,
vietettih Iisussua, Pedri da Iivan peitoči mendih
hänele jälles.
Jälgimäzel verol Pedri oli sanonuh, häi nikonzu ei
jättäs Opastajua. No nygöi, konzu häi meni ylimäzen
papin pihah, eräs käskyläzis hänen nähtyy sanoi:
— Sinä olit Iisusanke. Olet vikse hänen dovariššu!
No Pedri vastai:
— En ole! Sinä hairoit!
Kodvazen peräs toine käskyläine meni Pedrillyö i
sanoi juuri muga. Sih Pedri sanoi toizen kerran:
— En tunne Iisussua. En ellendä mih näh on pagin.
Sen jälgeh eräs ristikanzu kyzyi Pedril, eigo häi ole
Galileispäi, ku se nägyy hänen pagintavas. Kaikin sie
olijat ruvettih sanomah Pedrile:
— Sinä todeh olet hänen dovariššu!
Sit Pedri lujah sanoi vastah:
— En minä tunne sidä miesty!
Silkeskie kukoi lauloi. Pedri musti, midä oli Iisus
sanonuh: "Enne kukoin laulandua sinä kolmeh
kerdah kieldävyt minus." Häi meni pihale i
ryöhkähtih itkuh.




IISUSSUA NUAGLITAH RISTAH

Golgofan mäil seizoi kolme ristua. Riiman
saldatat iškiettih nuagloil Iisussua keskimäzeh ristah
kahten rozvon välih.
Iisusan dovarišat, opastettavat, äijät naizis da
Iisusan muamah seizottih loitombazennu da kačottih,
kui piinattih händy. Sie oli äijy muidugi ristikanzoi,
erähät heis irvisteltihes da nagrettih händy. Yksi
rozvo kiändyi Iisusan puoleh i sanoi julgiesti:
- Ku ollet toven Jumalan Poigu, kui sanot ainos,
piästä iččiedäs dai meidy.
No toizel puolel olii rozvo parembi tostu ellendi,
midä täs rodih. Häi sanoi:
- Myö saimmo omii ruadoloi myö, meidy kuritetah
meijän viäryön mugah, a tämä mies ei ole
luadinuh nimituttu pahuttu.
Häi kiändyi Iisusah päi i sanoi:
- Iisus, musta minuu, ku tulet omah valdukundah.
Iisus vastai hänele:
- Todeh, sinä jo tänäpäi rubiet olemah minunke
Jumalalluo.
Iisus kuoli ristal kaikkien meijän puoles. No ei kai
vie täh loppenuhes.




IISUS ON ELÄVY

Oli mies, kuduadu sanottih Josifakse. Hänel oli
kallivoh luajittu haudu: häi otti kuolluon Iisusan i
pani sih haudah.
Kolmandennu piänny aijoi huondeksel Magdalan
Marija lähti kalmoile. Kalmua lähetes häi nägi kaksi
anhelii. Anhelit sanottih Marijale: "Älä varua! Iisus
Hristos, kudai nuaglittih ristah, elavui kuollielois, kui
häi oligi jo enne sanonuh omile opastettavile."
Marija kumardui kaččomah haudah. Nostes häi
dogadii kenenliennöy iččeh rinnal. Marija pidi sidä
savunkaččojannu.
- Sano, kunne on Iisus viedy, kyzyi Marija.
Häi vastai, i Marija tunnusti hänes Iisusan.
Marija kiirehel lähti Jerusalimah, sih taloih,
kuduas Iisusan muamah da opastuiat piettih pahua
mieldy. Marija kirgai: "Iisus on elävi. Minä näin
händy!"
Iisus ozutti kaikile meile, häi on elaijan Ižändy.




IISUS NOUZI TAIVAHAH,
HÄI VIE TULOU UVVESSAH

Kuollielois elavuhuu Iisus tuli omien opastettavien
da muijien ristikanzoilluo. Nenga hyö
ruvettih uskomah, Iisus eläy da on Jumalan Poigu.
N'ellänkymmenen päivän mendyy elavumizen
jälgeh Iisus vedi opastettavat Jerusalimaspäi lähembäkse
Betanii-nimisty kyliä. Sie häi toivotti heile
hyviä ozua. Sen jälgeh häi eroi heis i händy otettih
yläh taivahah.
Biiblien mugah nygöi Iisus istuu taivahas oigielpäi
Tuatas da molihes sie meijän puoles.
Enne taivahah nouzendua Iisus käski sanella
hänen sanoi taivahallizeh valdukundah näh kaikile
rahvahile, kaikkien rahvahien kielil. Eläjes häi oli
sanonuh: "Jumal suvaičči muailmua muga äijäl, ga
andoi aino Poijan, ku ni yksi häneh uskojis ei
kaduos, a suas ilmanigäzen eloksen." Tädä hänen
sanottuu sanua lähtiettih suattamah hänen opasettavat.
I konzu nämmä sanat mennäh tovekse, sit
Iisus tulou uvvessah muale i kaikin voijah nähtä
händy.


SIZUS
Iisusan roindu ......................................7
Paimoit kumardellahes Iisusale jalgah ...............9
Päivännouzurannan tiedäjät kumardellahes Iisusale ...11
Päivännouzurannan tiedäjät tuvvah lahjua ............13
Pago Jegiptah .......................................15
Iisusan lapsusaigu ..................................17
Iisus jumalankois ...................................19
Iisussua opitah vedellä pahah .......................21
Iisus kuččuu opastujii ..............................23
Iisusan arbavuspaginat da kummeksittavat ruavot .....25
Kavonnuh lammas .....................................27
Koinhävittäi poigu ..................................29
Pehmeisydämelline samarilaine .......................31
Kylväi ..............................................33
Tuuli järvel ........................................35
Hullatun piäständy ..................................37
Rahvasjoukon syöttämine viijel leiväl ...............39
Iisus elavuttau kuollielois Jairan tyttären .........41
Iisus parandau ristikanzan kezoikohtal ..............43
Iisus piästäy ristikanzan tartuiruves ...............45
Suanpiälikön käskyläine .............................47
Iisus piästäy sogien ................................49
Iisusan jälgimäine ildaine ..........................51
Iisus Gefsimanies ...................................53
Pedri kieldävyy Iisusas .............................55
Iisussua nuaglitah ristah ...........................57
Iisus on elävy ......................................59
Iisus nouzi taivahah, häi vie tulou uvvessah ........61